Kabataş Erkek Lisesi’ni (1953), İstanbul Hukuk Fakültesi’ni bitirdi (1959). Bir yıl kadar Paris’te kaldı, bir süre de hukuk feslefesi asistanı olarak üniversitede çalıştı. Siyasal eylemleri nedeniyle işine son verilince avukatlığa döndü, Tuzla Yedek Subay Piyade Okulu’ndan çavuş çıkarılınca askerliğini er olarak Muş’ta ve İstanbul’da tamamladı. 12 Mart 1971’den sonra bir ara tutuklandı. Daha sonra avukatlık, 1979’da yerleştiği İsveç’te hukuk danışmanlığı yaptı. 1980 darbesinden sonra “yurda dön” çağrısına uymadığı gerekçesiyle vatandaşlıktan çıkarıldı ve ancak 1989’da Türkiye’ye dönebildi. Yaşamını Stockholm’de ve İstanbul’da sürdürüyor.
Edebiyata, okuduğu lisenin edebiyat dergisinde yayımlanan şiirleriyle girdi (1952-1953), şairliğini Türk Dili’nde sürdürdü (1953-1955). Daha sonra öykü ve eleştiriye geçti.
Mavi, a, Pazar Postası dergilerindeki bireyin bunalımını ve tedirginliğini işleyen öyküleri ve kendi kuşağından önceki gerçekçileri yargılayan eleştirileriyle tanındı. Varoluşçu felsefeye dayanan bir sanat anlayışım geliştirmeye çalıştı. Ama askerliğini yaptıktan sonra görüşlerini değiştirdiği, toplumcu edebiyatı savunduğu, “hayatın durmadan değişen ve çeşitlenen çoğulluğunu kavramaya çalışan” öykü ve romanlara yöneldiği görüldü.
Demir Özlü Eserleri
ÖYKÜ
Bunaltı (1958),
Soluma (1963),
Boğuntulu Sokaklar (1966),
Öteki Günler Gibi Bir Gün (1974),
Aşk ve Poster (1980),
Stockholm Öyküleri (1988),
İstanbul Büyüsü (seçme öyküler, 1994),
Geçen Yaz Kentte Kızlar (2001).
ROMAN
Bir Uzun Sonbahar (1976),
Bir Küçük Burjuvanın Gençlik Yılları (1979),
Bir Yaz Mevsimi Romansı (1990),
Tatlı Bir Eylül (1995),
İthaka’ya Yolculuk (1996).
ANLATI
Bir Beyoğlu Düşü (1985),
Berlin’de sanrı (1987),
Kanallar (1991).
ANI-DENEME-GÜNLÜK-GEZİ
Sürgünde On Yıl (1990),
Berlin Güncesi (1991),
Ne Mutlu Ulysses Gibi (1991),
Siyasi Yazılar (1993),
Borges’in Kaplanları (1997),
Balkur’da Akşam Yemeği (1997).
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder