Yakup Kadri Karaosmanoğlu

20. yüzyıl edebiyatımızın büyük romancılarındandır. Kahire’de doğdu. Manisa’da başladığı orta öğreniminin bir bölümünü, izmir idadisinde sürdürdü. Sonra ailesiyle birlikte gittiği Mısır’da Fransız Kolejine devam etti. istanbul’a gelerek, Fecri ati topluluğuna katıldı. Bu arada bir yandan gazete ve dergilere makale ve öyküler yazdı, bir yandan da edebiyat ve felsefe öğretmenliği yaptı. Kurtuluş Savaşı yıllarında, Mustafa Kemal’in yanında yer aldı.

Mardin ve Manisa’dan milletvekili seçildi. Aylık fikir dergisi Kadro’yu çıkardı. Tiran, Prag, Bern, Tahran elçilik ve büyükelçiliklerinde bulundu. Emekliliğinden sonra, yazı hayatına atıldı. Anadolu Ajansı Yönetim Kurulu Başkanlığı görevinin yanı sıra yazarlığını sürdürürken, Ankara’da öldü.

Yakup Kadri, gerçekçi küçük öykülerden, romana geçmiştir. Türk toplumunun geçirdiği değişimi konu edinen romanlarında, gerçekçi gözlemlerinin yanı sıra, sağlam bir yapı kurabilmiştir. Romanlarında, birbirini tamamlayan bireysel ve toplumsal hayat zinciri betimlenir. Romanlarındaki kahramanların çoğu, iç dünyaları zengin, kötümser, düzensizlik kurbanı, törelere, geleneklere bağlı insanların kişiliklerini yansıtır. Mensur şiir, deneme, makale, anı, monografi, öykü, tiyatro ve roman türlerinde yazmıştır.

Başlıca eserleri
Öyküleri: 
Bir Serencam (1913),
Rahmet (1923),
Milli Savaş Hikayeleri (1947)

Romanları:
Kiralık Konak (1922),
Nur Baba (1922),
Hüküm Gecesi (1927),
Sodom ve Gomore (1928),
Yaban (1932),
Ankara (1934),
Bir Sürgün (1937),
Panorama (iki cilt, 1953/54),
Hep O Şarkı (1956)

Düz yazı şiirleri:
Erenlerin Bağından (1922),
Okun Ucundan (1940)

Monografileri: 
Ahmet Haşim (1934),
Atatürk (1946)

Anıları:
Anamın Kitabı (1957),
Vatan Yolunda (1957),
Gençlik ve Edebiyat Hatıraları (1969),
Zoraki Diplomat (1955),
Politikada 45 Yıl (1968)